T-Day......en net na de middernacht is het gehele SurALS team compleet wanneer ook Jules bij onze gite arriveert. Even knuffelen, even een kopje thee en dan snel (terug) naar bed. De wekker staat tenslotte op standje 'ochtendgloren'.

Door de ogen van de teamcaptain:

04:30 uur. Wake-up call. De havermoutpap die in de koelkast klaar staat nog even oplekkeren met wat verse frambozen en agavesiroop. Kopjes thee voor de mannen, straffe koffie voor de dame. Alles staat al klaar, alleen wij nog. Tour du ALS tenues aan. Laatste check en klokslag 05:30 uur in de auto om naar de andere kant van De Berg te reizen.

We zijn de eerste op de geïmproviseerde parkeerplaats. Gelijk prioriteiten stellen....eerst een dixi opzoeken en dan pas de fiets opbouwen. Nadat wijzelf en de fietsen in gereedheid zijn, is er nog tijd voor een kop koffie en een teamfoto.

De Meesters (2x) en Malloten (3x) begeven zich richting de startboog en het aftellen kan beginnen. Wij starten bijna als laatsten. Terwijl we Malaucene uit fietsen, rijd ik rustig naar voren terwijl de klimknecht zijn eigen tempo zoekt. Het loopt lekker al zijn de wattages en hardslag wat hoog.....komt wel goed op de Ventoux. Wanneer we in Bédoin aan de Ventoux beginnen, kunnen we de berg in al zijn glorie zijn liggen. De Ventoux heeft er zelden zou mooi, open en ontzagwekkend bij gelegen. Restaurant le Virage komt in zicht en dan weet je dat de klim nu echt gaat beginnen. Het beruchte bos. Ik heb er een gruwelijke hekel aan. Ogenschijnlijk oneindig 10% weg duwen. Al snel wordt duidelijk dat ik met grote moeite mijn 28 rond krijg. Langzaam maar zeker doet de onderrug van zich spreken, begint te klagen en wordt een beperkende factor. Ik vraag me af of ik überhaupt het bos uit ga komen. Gewoon duwen, duwen, duwen.....Wanneer ik bij chalet Reynard kom, weet ik dat ik de top ga halen maar de laatste 3 kilometers zijn een lijdensweg. Tijdens de afdaling flink de rug rechten en stretchen maar het zal bij één beklimming blijven! Onderweg even aanhaken bij Jules die inmiddels een aardig stukje op pad is. Zij gaat goed!

Precies op tijd voor de massastart ben ik weer in het basecamp. Ik eet rustig een reepje en laat me mee voeren door de sfeer en de opzwepende muziek. Met de wensambulances en patiënten op de tandems voorop, vertrekt de meute.

Ik vul mijn bidons en rijd de lange stoet de bergen in achterna. Tot aan het restaurant gaat het nog redelijk maar dan begint de klim pas echt. Alles boven de 8% kan ik alleen staand nog weg trappen. Hoewel ik wat 'achterblijvers' inhaal, lukt het me niet om echt aan te haken. Er volgt een wat makkelijker stuk. De klimknecht komt mij in dalende lijn tegemoet. Staan, zitten, staan, zitten. Het zwaarste stuk van de klim komt eraan. 4 kilometer van >11%. Knak.....ik breek. Ik kijk achterom. Ik laat wat andere deelnemers en een auto passeren en keer om. De "descend of shame"....Terug in Malaucene draai ik van de route af en zoek een rustig plekje. Ik moet naar huis bellen. Mijn houvast neemt gelukkig direct op. De emotie zit me de laatste tijd sowieso al hoog en dus vloeien er tranen. Er komen Grote Vragen bij mij op die het thuisfront gelukkig weet te relativeren. Ik stap weer op de fiets en rijd de laatste kilometers terug naar het Basecamp. Zoals iedere finisher, en zeker als 1e terugkerende Meester, word ik als een held ontvangen. Op dit moment voelt dit als zout in de wond, als onverdiend. De medaille verdwijnt direct diep in de achterzak.

Ik zoek een plekje in de schaduw en probeer de teleurstelling weg te duwen maar daarvoor heb je een sterke rug nodig of één waar alles zo van afglijdt en die heb ik (even) niet.

Één kopje thee, nog een kopje thee en dan neem ik plaats voor het grote scherm met de livestream. Jules en Adriaan (en vele anderen) moeten tenslotte nog boven komen. En jawel....daar is Jules! She did it.

De klimknecht bewijst maar weer eens dat zijn kop zo hard is als die van een K1-vechter. Hij komt boven al mis ik dit in de livestream.

Langzaam keren de helden terug. Eerst fietsers maar dan ook hardlopers, wandelaars en teams met patiënten. Als Jules en Adriaan terug zijn, is het tijd voor een (welverdiend?) biertje. Ik heb nog wat moeite om in de feeststemming te komen maar Dùbent bewijst maar weer eens dat zij ieder partijtje om toveren tot een groot feest. Terwijl het voorlopige eindbedrag bekend wordt gemaakt, ligt Jules op de massagetafel.

€ 1.650.000,- is in ieder geval een opbrengst die stemt tot tevredenheid.

OK......laten we toch maar een pizzatje gaan knagen!

Belevenissen van een klimknecht:

De TdA 2023. Hier was het uiteindelijk om te doen. Ons doel was om de Ventoux te beklimmen van 2 kanten. Het zal zwaar worden, zoveel is zeker. Je gaat de uitdaging aan met de berg en met jezelf. Iedereen zal zijn ervaring, beleving hebben. Hierbij die van mij (Adriaan, klimknecht). Ik heb niet echt kunnen knechten voor de captain. Die was er vandoor bij aanvang van de kleine col de Madeleine. Ikzelf vond een groepje met een prettig tempo dat ik goed kon bijbenen. Het hielp ook om te voorkomen dat ik te druistig zou beginnen. Bij aankomst aan de voet van de Ventoux in Bedoin lag ik voor op schema. Ik zou dat verliezen in de beklimming maar dat wist ik toen nog niet. Ik ging niet hard maar wel gestaag en nam me voor niet af te stappen. Ik probeerde me te houden aan het eet protocol van Martin wat betekende dat ik met veel moeite en gedoe reepjes naar binnen zat te werken. Ik kwam in ieder geval prettig aan op de top. Nergens stuk gezeten en nog kunnen genieten van het mooie uitzicht.

Ik had inmiddels wel door dat ik de massastart zou missen. Jammer maar het was te verwachten.

In mijn afdaling trof ik de teamcaptain in zijn tweede beklimming vol goede moed zo leek. Ik deed een plas op het Village depart. Dronk snel wat en nam nog reep en begon monter aan mijn 2e klim. Dat was snel voorbij. Net na het restaurant zijn de percentages al stevig en ik voelde dat er weinig meer inzat dan doorbijten. Ik had het profiel niet helemaal in mijn hoofd zitten maar wist dat er een heel zwaar stuk in zat maar wist niet meer precies waar. Daar zag ik Martin weer afdalen die zijn missie afbrak net voor de steilste stukken omdat zijn rug niet meer meedeed. Wat balen en eerlijk gezegd dacht ik ook aan opgeven. Ik bedacht me dat ik chalet Liotard wilde halen omdat daar de fanzone was. Op dat moment hoorde ik een fietser voor me zeggen: “ nu komt het zwaarste stuk, 4 km 11%”. Dat had ik liever niet gehoord. Maar goed Liotard halen en ik kon tevreden zijn. Met heel veel pijn en moeite, heb ik gered. Ik dronk wat nam de sfeer in me op en bedacht me dat laatste 6 ook maar moesten. Ik wilde het opknippen in 3 stukken van 2. Dat werd uiteindelijk een korte stop op 2 km van de top. Even diep ademhalen en dan nog even doorbijten. Ik wilde toch heel graag het doel halen voelde ik. Jammer dat je boven op de top toch wat anoniem over de streep gaat. Ik had zo diep zitten graven in mijn voorraadje doorzettingsvermogen dat de emotie hoog zat. Alle gedachten die je hebt tijdens de beklimming, voelen dat je bevoorrecht bent dat je dit kan doen. Niet voor iedereen weggelegd en dat besef je maar al te goed. Uiteindelijk trof ik Martin, de teamcaptain en daar kreeg ik het even te kwaad. Trots ben ik. Wat een schitterend avontuur weer. Ik heb het bier goed laten smaken met de stellige overtuiging dat ik dit nooit meer ga doen. Voor 1 keer ben wellicht over te halen. Voor meer niet!

Het was al aangekondigd in het vorige bericht. Vandaag stond in het teken van een herstellend koffierondje. Niet te ver, rustig aan. Gisteren was al met al een pittige dag met de Montagne de Lure en morgen is de Grote Dag (T-Day).

Beetje rustig houden dus.
Alles in het teken om morgen bij TdA goed aan de start te staan. Gisteravond zaten we aan de speciale pannenkoeken van Martin die dermate zwaar zijn dat we ze al 2 dagen van te voren in ons systeem moesten brengen. Het was wellicht daarom dat Adriaan, de klimknecht, vanochtend bij de eerste meters klimmen het nogal zwaar hard. De schrik sloeg er een beetje in maar een blik op de navigatie gaf aan dat het 5% omhoog liep. Dat was wellicht wat overdreven maar het voelde toch als een rechtvaardiging voor het zware gevoel. Zo zie je maar weer, een groot deel van fietsen zit in het mentale. Laten we dat ook maar meenemen naar de TdA. Bon.

Onderweg de 2 koffies genomen bij het beroemde La Prom(enade). Het terras aan de voet van de beklimming aan de Sault kant met een schitterend zicht op de Ventoux, als deze niet in de wolken ligt.
Nadat we rondje hadden afgerond konden we ons opmaken voor een bezoek aan het village depart van de Tour du ALS. We hebben onze startbewijzen en goodie bag gescoord en natuurlijk in de shop nog wat hebbedingetjes gekocht.
Voor ons brengt zo’n bezoek je echt in de sfeer van het evenement. Toen wij aankwamen begon ook zo ongeveer de patiëntenbijeenkomst. Alle patienten die meedoen of komen aanmoedigen, komen bij elkaar voor een laatste update over onderzoek en natuurlijk de Tda.
Het was indrukwekkend en bracht ook wel meteen de brok in de keel. Het besef dat dit is waar we uiteindelijk voldoen. ALS de wereld uit trappen.

Met dank aan de klimknecht voor het verslag!

Op maandag hangt team Sur5ALS een dagje de toerist uit samen met één van de belangrijkste sponsoren: Administratiekantoor Trend. Sightseeing in pausenstad Avignon dus. Niet zo goed voor de benen maar des te beter voor het gemoed. Een hele fijne, warme dag.

Op dinsdag is het tijd voor de generale repetitie. Een kleine autotrip door het mooie landschap van de Provence en pitoreske dorpjes brengt het team in Cruis. Na een korte warming up kan direct de klim van de Montagne de Lure, het kleine zusje van de Ventoux, begonnen worden. 18,7 km klimmen met vriendelijke percentages tot 9%. Een super rustige en super mooie klim. Tot aan het skistation in het bos en daarna de laatste kilometers door een open landschap met fabelachtige uitzichten (ring a bell, anyone?). Halverwege laat de teamcaptain zich een kilometer afzakken om weer aan te sluiten bij de klimknecht die waarschijnlijk zijn uiterste best doet om in de schaduw te blijven omdat hij vergeten is zich (helemaal) in te smeren. Nadat is vastgesteld dat we allebei OK zijn en genieten, gaan we weer op eigen tempo verder. De teamcaptain is als eerste boven...althans...... Na het aantrekken van lange mouwen, het maken van de nodige foto's en het aanvullen van de brandstof komt de klimknecht in zicht. Deze slaat op de top echter linksaf een gravelpad op richting het radiostation op de 'echte' top. Tja, hoogtemeters sprokkelen. Dit blijkt echter een terechte keuze want vanaf de top is het uitzicht aan de andere zijde van de berg adembenemend.

Een lange doch snelle afdaling met steeds weer die mooie uitzichten volgt waarna het tijd is voor welverdiende koffie.

Op basis van het hoogteprofiel hadden zowel teamcaptain als klimknecht bedacht dat het vanaf de koffie in dalende lijn uitbollen richting de auto zou zijn. Niets is minder waar. Van de volgende 15 km gaat het vooral op en heel soms een beetje af. Alleen de laatste 5 kilometers kan de verzuring er uit worden getrapt.

Al met al een hele toffe rit. Montagne de Lure komt hoog op het lijstje met mooie beklimmingen!

Morgen nog een kort koffierondje en daarna richting Tour du ALS basecamp voor de startpakketten. Onze topwandelaar zal 's avonds in komen vliegen zodat team Sur5ALS dan eindelijk compleet is.

We zijn er  - bijna - klaar voor!

Het fietsende deel van het team is in Frankrijk!

Martin en Adriaan vertrokken gisterenmiddag op weg naar de Ventoux. Eindelijk is het zover. We kozen voor een rustige rit in 2 etappes met een overnachting in het ons inmiddels bekende hotel in Bulgnéville. Een truckersstop met precies wat je nodig hebt. De aanrijroute bleek ontdek-je-plekje te zijn geworden.

Bij Luik werden we door Google maps omgeleid en dat duurde uiteindelijk tot Toul in Frankrijk. Luxembourg bleef geheel links liggen en goedkoop tanken schoot er dus bij in. Uiteindelijk een bijzonder avontuur en weer wat anders. Pizza aten we de Hulk. Bijzondere keuze om voor je eettent te plaatsen maar je moet wat nietwaar.
Na een nachtje slapen vertrokken we op zaterdag voor deel 2 van de route. Rustige snelwegen maar uiteindelijk toch weer een route touristique om de A7 te vermijden. Ook dit bleek geen straf te zijn hoewel Martin hier als chauffeur wel aan de bak moest gezien alle bergjes op en af en alle uitdagende bochten. Mooi op tijd waren we in Bedoin om wijn in te kopen

Hoewel een halfuur te vroeg werden we toch al opgewacht in Aurel voor de traditionele rondleiding door onze (mooi) gite. We hebben ons gesetteld met een glaasje wijn en de plannen gesmeed voor morgen. Onderweg reden we nog langs het Tour du ALS village depart in opbouw in Malaucene. De komende dagen zal de Tour du ALS familie zich gaan nesten in de omgeving. Op naar donderdag!

Met dank aan de klimknecht voor het verslag!

28-05-'23

Laatste gezamenlijke training

Op eerste Pinksterdag had het fietsende deel van team Sur5ALS de geest gekregen voor een laatste training in Nederland. De grote dag is al snel dus we zullen klaar voor moeten zijn. Martin en Adriaan oftewel teamcaptain en klimknecht besloten tot een ronde over de Utrechtse heuvelrug. Rustig fietsen en aanzetten op de klimmetjes was het plan. Waar Martin zich keurig aan deze opdracht hield besloot Adriaan de klimmetjes gecontroleerd te fietsen. Het was een mooie dag met weinig wind. Omstandigheden die we op de Ventoux ook zouden wensen.
We trokken over de klassiekers als de Grebbeberg, Defensieweg, Amerongse berg, Italiaanse weg en het minder bekende maar even zo pittige Koerheuvel (Paardeveld). Flink wat hoogtemeters en daarmee een prima test. Natuurlijk heel ander werk dan de lange klim van de Ventoux maar toch een goede test. Allebei waren we zeer tevreden, iets dat bij Martin zelfs leidde tot wat bravoure. Het teamgevoel werd weer bevestigd hoewel dat niet nodig is natuurlijk. Op naar Frankrijk en uitkijken naar de dag dat we aansluiten bij de Tour du Als familie.

Met dank aan de klimknecht voor de mooie route en het verslag!

17-05-'23

Team Sur5ALS op Alphens.nl

Op website Alphens.nl is een mooi artikel geplaatst over de deelname van team Sur5ALS aan Tour du ALS. Je vindt het artikel hier

Met dank aan de klimknecht voor de tekst.

Tijdens een planningsevent voor het project waar Martin de tijd doorbrengt die overblijft na trainen voor de Tour, werd aandacht besteed aan Tour du ALS. De aanwezige collega's konden vervolgens zelf ervaren hoe het is om de laatste 750 meter van de Malaucene te fietsen. Er werden indrukwekkende wattages getrapt en persoonlijke records gereden.

Deze dag mocht het team ook weer veel mooie donaties ontvangen.

Collega's (en Sander en Chris in het bijzonder) bedankt!

07-05-'23

Team Sur5ALS in Bennekoms Nieuwsblad

Op website van het Bennekoms Nieuwsblad is een mooi artikel geplaatst over de deelname van team Sur5ALS aan Tour du ALS. Je vindt het artikel hier

Met dank aan de klimknecht

Om 7:45 uur stapt de teamcaptain op de fiets richting het station. De fiets mag vandaag mee. Hoewel zaterdag is het vanaf Utrecht 'gezellig' in de trein zeker wat betreft fietsen en vouwfietsen.

Bij casa del klimknecht staan de gepoetste fiets en koffie al klaar maar moet nog wel even een fietspakje aangetrokken. Daarna kan de korte rit naar de lokale bioscoop worden aangevangen. Beide 'meesters' zijn toch weer licht nerveus voor de deelnemersbijeenkomst. Grote vraag is natuurlijk "hoe ziet het nieuwe tenue eruit?".

Op het plein voor Pathé is er volop Tour du ALS bedrijvigheid en boven bij alle stands is het behoorlijk druk. Snel koffie scoren en dan de zaal in. De presentatie is inmiddels grotendeels bekend. Dit geldt eigenlijk ook voor het nieuwe tenue dat slechts in detail gewijzigd is ten opzichte van vorig jaar. Ook de nieuwe batch met de nieuwe editienaam "Crazy Eleven" wordt onthuld.

Na het officiële gedeelte in de zaal kan gesocialiseerd worden met andere deelnemers en - erg leuk - alle vrijwilligers (die 's middags hun bijeenkomst hebben). Ook kan bij de stands informatie en promotiemateriaal gehaald worden.

De teamcaptain gaat echter richting garderobe waar de deelnemerspakketten worden uitgereikt. Ietwat verrassend is - naast de fietstenues - ook het wandelshirt al aanwezig.

Na nog een kopje koffie en het passen van de tenues wordt het tijd om terug te fietsen. Dit keer niet richting station maar daadwerkelijk richting huis....althans voor de teamcaptain. De klimknecht fietst een stuk mee (die is dus verder van huis). Het is heerlijk weer en de route rijdt lekker door. Bij Maarsbergen zwaait de klimknecht af om - zoals een klimknecht betaamd - via de bekende Heuvelrug heuvels huiswaarts te keren. De teamcaptain pedaleert in gestaag tempo richting Utrecht verder. De zon maakt plaats voor wolken en bij Maarssen moet het regenjack en de overschoenen worden aangetrokken. Langzaam maar zeker gaan de sluizen open. De teamcaptain besluit er maar een - hele natte - tijdrit van te maken. Pas bij Nieuwkoop wordt weer droog.

Hoe dan ook was het weer een mooie ochtend en fijne trainingsrit. Het aftellen naar de Tour is nu echt begonnen.

Natuurlijk mag team Sur5ALS niet ontbreken in het recap filmpje gemaakt door de Tour du ALS organisatie.....en nog wel helemaal in het begin.

13-04-'23

Virtuele Ventoux Challenge

Tijdens een centrale meeting bij Squerist, werkgever van Martin en Jules, werd aandacht besteed aan Tour du ALS. Squerist zegde zowel een vaste donatie als variabele donatie (salesactie) toe.

De 70 aanwezige collega's konden vervolgens zelf ervaren hoe het is om de laatste 720 meter van de Malaucene te fietsen. Op voorhoofden verschenen zweetdruppels en zelfs overhemden en truien gingen uit.....

Deze avond mocht het team ook weer mooie donaties ontvangen.

Collega's bedankt!

De fietsers van team Sur5ALS hebben tijdens het Paasweekend een goed trainingskamp afgewerkt in de Eifel (D). Op Goede Vrijdag werd 's ochtends de reis naar Simmerath gemaakt om na de lunch een stevige graveltraining af te werken. Om de benen 'even' op spanning te zetten werden stijgingspercentages tot 18% en geitenpaadjes niet geschuwd. Zaterdag en zondag werden mooie routes rond de Rursee afgelegd met flink wat kilo- en hoogtemeters. Tijdens diverse (langere) klimmen werden percentages aangetikt van 13% tot 15%. Op maandag werd nog wat uitgefietst door de Belgische ardennen met slechts een handvol korte, heftige beklimmingen.

Al met al een succesvol trainingskamp waar een goede basis werd gelegd om de komende weken op door te bouwen!

05-04-'23

Nieuw teamlid

Aan de vooravond van het trainingskamp in de Eifel voor de fietsers in ons team, zijn wij verblijd met een nieuw teamlid!

Jules Post, collega van Martin (Iteamcaptain) bij Squerist zal als wandelaar de uitdaging om de Ventoux beklimmen aangaan.

Na een nachtje op een bijzondere loactie (Abdij Rolduc) was het vandaag op tijd verzamelen voor de eerste klimclinic van 2023. Wij waren als eerste bij het startpunt (de Pannenkoekenplaets, Schimmert) maar al snel volgden onze nieuwe vrienden van team "Wat ALS". Onszelf en de fietsen klaarmaken en daarna even naar binnen voor een kopje koffie of thee. Wegkapitein / Instructeur Peter arriveerde als laatste.

Bij vertrek wat lichte regen maar dat mocht de pret niet drukken. Zoals altijd leidde Peter ons over rustige wegen en niet platgereden heuvels met mooie beklimmingen, uitdagende afdalingen en weidse uitzichten. Na één van de zwaardere beklimmingen kregen we wat hersteltijd omdat de enige lekke band van de dag gerepareerd moest worden.

Na een heerlijke en nuttige rit waren we voor de middagregen terug bij het startpunt en konden we genieten van een pannenkoek (of eieren) en een kopje thee (of 'biertje').

Met dank aan Peter, Jeroen, Lisa, Lisse, Cheryll en natuurlijk Adriaan!

Succes met de verdere voorbereiding.....
De route herbeleven: https://www.relive.cc/

03-03-'23

Team auto

Vandaag is de auto van de teamcaptain voorzien van wat subtiele bestickering. Dit betekent dat we morgen herkenbaar als "team Sur5ALS" richting het mooie limburg kunnen rijden voor de klimclinic van zondag.
Ziet u ons de komende tijd ergens rijden.....zwaaien maar!

19-11-'22

Tour du ALS 2023

Editie 11: 

We zijn er weer bij

We hebben er een beetje over getwijfeld. De liefde voor de Mont Ventoux is er nog wel maar onszelf nog eens opladen (in vorm trainen) was even lastig.

De liefde voor Tour du ALS is echter onverminderd groot dus gaan we gewoon voor de 6e en 4e keer richting Malaucene en 2x naar de top!

Ons eigen basecamp ligt dit jaar in Aurel aan de andere kant van de Ventoux (iets ten noorden van Sault)

Het is door de wegkapitein al goed beschreven dat we in het begin gezamenlijk hebben opgelopen om een comfortabele positie in te nemen in het peloton van 150 wandelaars. Toen we die hadden gevonden zochten we beiden ons eigen tempo. De teamcaptain liep zoals gezegd een vlak tempo wat met de verschillende stijgingspercentages menig grimas en gekreun heeft opgeleverd. Maar over het algemeen toch vaak minder dan de fietsers die slingerend en met hartgrondig gegrom zichzelf een weg baanden.

Het vlakke tempo was wel van dien aard dat de teamcaptain begint te geloven in hele mooie eindtijd. Binnen de 4 uur boven! Daar begin echt dat prestatiedingetje. Wel een beetje met de oogkleppen op werd de beklimming voltooid. Er waren zeker ontmoetingen met fietsers die om de zoveel tijd even pauzeerden zodat ze wandelend weer konden worden ingehaald. We moedigden elkaar aan en er was wederzijds respect.

Zo wandelend in de warme september (hoe anders dan de dag ervoor) was er genoeg tijd voor contemplatie. Dat gevoel van de vorige dag borrelde wel weer op. Wat tof dat ik dit kan doen. Gisteren was er niet zoveel tijd om mijn zegeningen te tellen vandaag dus des te meer. Ik voelde me blij, trots en bevoorrecht. Op de finish was ik weer helemaal terug in het hier en nu. De aanblik van de wegkapitein, de aanmoedigingen van de organisatie. Wat geweldig.

Het aansluitende feest was er weer één van opluchting en hoop. Een geweldige dag weer.

Na chalet Liotard wordt de Mont Serein verruild voor de Mont Ventoux. Daarmee zijn de lastigste stukken ook achter de rug maar de weg blijft toch gemiddeld rond de 8% omhoog lopen. Ook liggen op dit stuk een aantal kombochten die niet onderdoen voor de Hugenholtzbocht op circuit Zandvoort en het lopen lastig maken. Desondanks weet de wegkapitein hier nog een paar andere wandelaars en zelfs hardlopers (inmiddels wandelaars) in te halen. Met nog een paar bochten te gaan, is voor het eerst de kenmerkende top van de Ventoux te zien. Hoewel wat frisser is het nog steeds fantastisch weer. Op het laatste stuk staan ook de beruchte beroepsfotografen. De schouders worden gerecht, de buik ingezogen en de breedste glimlach op gezocht. Zo lopen we ook de laatste bocht om en dan……complete chaos. Op de top is het ongelooflijk druk. Het stuk dat afgesloten is voor gemotoriseerd verkeer is al wringen en dringen maar een verdieping lager is het echt een Franstalige misère; waar niet geparkeerd mag worden, staan aan weerszijde auto’s. Voor doorgaand verkeer (uit 2 richtingen) blijft niet meer over dan een smal pad. De wegkapitein komt aangekondigd door de Vlaamse speaker en aangemoedigd door de voorzitter van Stichting ALS Nederland (Gorrit-Jan) over de finish. 21,5 kilometer in 210 minuten.

De wegkapitein kiest ervoor om ‘veilig’ net voor de finish op de teamcaptain te wachten. Nog geen halfuur later komt deze triomfantelijk de bocht om gestapt. Ook hij wordt met alle égards aan de streep ontvangen.

Gezamenlijk laten we het volbrengen van onze uitdaging nog even inzinken op de top maar al snel gaan we, niet zonder risico, richting de brasserie honderd meter onder de top aan de Bédoin kant waar de pendelbusjes naar beneden vertrekken. We kunnen vrijwel direct instappen. De Tour du ALS vrijwilliger in de rol van chauffeur bevindt zich al in een (ver)gevorderde staat van frustratie. Ons vermoeden is dat er aan het eind van de dag wel een gespreksgroep aan te pas heeft moeten komen….. Nadat het busje zich over de top geworsteld heeft, zijn we redelijk snel terug bij chalet Liotard. Hier moeten we uitstappen omdat het busje terug moet naar de top met supporters van team Marieke. Het grote wachten kan beginnen. We overwegen meerdere keren om maar naar beneden te wandelen. Zeker wanneer de eerste patiëntenteams Liotard op weg naar de top passeren; zij hebben hoe dan ook voorrang bij transport. Uiteindelijk wordt ons geduld toch beloond en kunnen we met een pendelbus mee naar beneden. Onderweg worden ook de vrouw en dochter van Thomas Acda opgepikt.

Aan het begin van het dorp worden wij afgezet zodat we het laatste stuk naar de officiële finish op het Village Depart kunnen wandelen. Dit stelt ons in de gelegenheid om onszelf op een softijsje te trakteren. De wandeling naar de rode loper is precies lang genoeg om deze compleet te verorberen. De ontvangst door de Tour de ALS toppers (o.a. Gert-Jan Pijl) is hartelijk en de boodschap bij het symbolische aandenken ontroerend. Terwijl de meeste wandelaars, patiëntenteams en individuele fietsers zich nog op de berg bevinden laven wij ons met een heerlijk koel biertje in de warme zon.

Het wachten op terugkerende deelnemers en de start van de afterparty stelt ons in staat wat inkopen te doen in de Tour du ALS fanshop en later wat Hollands snackvoer te nuttigen. De binnenkomst van de patiëntenteams en terugkeer van patiënten in de wensambulances zorgt, zoals ieder jaar, voor een brok in de keel en/of tranen in de ogen. Dat doen ook bij het door Thomas Acda en René Froger live gezongen “Vier het leven” (de reden laat ik in het midden) en de bekend gemaakte tussenstand:

€ 1.186.000,00 (inmiddels al ruim € 1.210.000,00)

Wederom een fantastisch bedrag! Volgend jaar moet dit nog hoger kunnen als ook e-bikes deel mogen nemen en er hopelijk nog meer deelnemers zijn.

Wij kijken terug op een toffe week samen, een fantastische dag en mooi evenement. Dank aan alle mensen van Stichting ALS Nederland en Tour du ALS en alle deelnemers en supporters op de berg. Ook dank aan Caroline Ruel voor de goede verzorging in haar Chambre d’Hôtes Le Colombier.

Wij danken vooral ook onze familie, vrienden en collega’s. Dank voor jullie support en financiële bijdragen. Zonder jullie geen team Sur5ALS.

Tot de volgende keer (whenever)

Vlak bij Sault werd dan ook na ampel beraad besloten dat onze wegen zouden scheiden. We keken elkaar diep in de ogen en wisten dat we konden vertrouwen op elkaars beoordelingsvermogen dat alleen doorfietsen verantwoord was.

De teamcaptain had vervolgens een rit naar de top die erg soepel verliep en zelfs een beetje emotioneerde. Het is niet vanzelfsprekend dat je staat bent om dit te doen. Los van hoeveel training je er in stopt, is het je niet altijd gegeven. Het weer op de top gaf geen gelegenheid om al te lang je zegeningen te tellen want het was er bar koud. Doel van de afdaling was dan ook om zo snel als mogelijk maar verantwoord af te dalen naar lagere sferen waar het al gauw een graad of 14 warmer is.

De wegkapitein besloot via de Gorges de la Nesque terug te rijden naar de B&B om vervolgens met de auto richting Village Depart te gaan. In de buurt van Monieux was er echter ook nog de keuze richting Methamis; 2 kilometer meer dan via de Gorges naar Villes-sur-Auzon maar wel gelijk dichterbij Venasque. Plannen maak je om er vanaf te wijken dus er werd linksaf geslagen richting Methamis en, even vergeten, de Col de Saint Hubert die eerder al vanaf de andere richting was bedwongen. Tijdens de klim stopte de regen en in de verte waren al kleine blauwe plekken in het wolkendek te bespeuren. Het duurde echter na de warem douche en loeihete koffie voordat het lichaam weer enigszins op temparatuur was.
Bij aankomst van de teamcaptain op Village Depart deden de warmte van de zon, de mensen van de Tour du ALS en de inmiddels met auto gearriveerde wegcapitein hun werk. Ook hij was al snel weer opgewarmd.

Beiden teamleden hadden al met al een geslaagde dag die we 's avonds afsloten met een pizza in St. Didier.

Morgen de grote dag….

Na een heerlijk diner op het pittoreske dorpsplein van Venasque was het dinsdag tijd om de klimmersbenen te zoeken en, hopelijk, vinden. De col de Trois Tremois, de col de Mu(e)rs, officieel afgesloten maar dat hield ons niet tegen, de col de la Ligne en col de Saint Hubert leidde ons naar de beoogde koffiestop in Monieux. Het enige terras van het gehucht was echter volledig gevuld. Wij moesten derhalve in recordtempo de Gorges de la Nesque rijden richting Villes sur Auzon alwaar alsnog koffie voor de één en een complete maaltijd voor de ander wachtten. Het toetje, de chemin de Mormoiron, viel vervolgens erg zwaar. 

De woensdag stond meer in het teken van dorpjes: La Roque-sur-Pernes, Fontaine-de-Vaucluse, Gordes, Murs en Methamis leverde genoeg inspanning en hoogtemeters op om bij terugkeer bij de B&B in het zwembad de kramp vol in de kuiten te doen schieten.

Donderdag de laatste voorbereiding voor de wandeling de Ventoux op. Een stevige hike via geitenpaden door het bos naar St. Didier en terug naar Venasque. Als beloning in de middag een ijsje in Bédoin en wijn kopen bij de Vignerons.

En zo kunnen we al terugkijken op een paar mooie dagen. 

De benen lijken best in orde al klagen we natuurlijk hardop dat het het allemaal niet top voelt, dat het beter kan maar al met al lijken we er best goed voorstaan zodat we met vertrouwen kunnen toeleven naar de komende 2 dagen Ventoux. Eerst maar met de fiets erop en erover en een visite aan het Village Depart van Tour du ALS in Malaucene om helemaal in de sfeer te komen. 

Zondagochtend werd de 2-daagse roadtrip richting de Provence aangevangen. De keuze voor de route via Antwerpen en Brussel bleek een verkeerde: best wat file door ongelukken en wegwerkzaamheden. Vanaf Namen was het echter aangenaam rijden richtingen onze eerste stop in Contrexéville. We bleken geboekt te hebben in de Franse versie van Fawlty Towers: een hotelkamer met tapijt in zowel badkamer als toilet maar, erg belangrijk, de bedden en service waren goed. Op maandagochtend voor op schema vertrokken en dus het eerste stuk lekker relaxt cruisen door het boerenland richting de Route du Soleil. Die zon scheen aardig en de temperatuur liep flink op. Niets dat onze voortgang in de weg stond dus ook het laatste stuk weer binnendoor naar onze Chambre d'hôtes......we blijven Hollanders dus iedere € die we uitsparen aan tol......kunnen we in wijn investeren!

Wij werden hartelijk ontvangen door gastvrouw Caroline. De B&B bleek een schot in de roos.

Alles wat we nodig hebben was aanwezig. Een goed bed een lekkere douche en een fijn buitenterras. Alles op een mooie plek zo vlak bij het historische Venasque. Zo'n historisch dorpje met een kerkje, een pleintje en een fabelachtig uitzicht over de regio. Je ziet het meer in de Vaucluse en Luberon

In dit geval hadden we zelfs een goed uitzicht op de Mont Ventoux waar de beroemde toren stond te glinsteren in de avondzon.  maar we wisten ook: dat is voor later in de week. Eerst maar eens infietsen en wandelen voordat we beginnen aan de grote uitdaging.

04-09-'21

Koffer(s) gepakt......

De koffers, tassen, koelbox, fietsen (ja, die gaan toch mee) zijn gepakt en de wandelschoenen zijn gepoetst.

Wij zijn klaar voor vertrek naar Frankrijk!

Vorig jaar liep team Sur5ALS op de oorspronkelijke datum dat Tour du ALS gehouden zou worden, een prachtige wandeling over de Veluwezoom. Daar hebben we toen zo van genoten dat we deze wandeling dit jaar als laatste teamtraining op de agenda hebben gezet.

Helaas dit keer geen Konik paarden en wilde zwijnen maar veel meer mede-bezoekers vooral rondom het Posbank paviljoen. Dit mocht de pret niet drukken want zowel het weer als de benen waren goed.

Wij zijn er bijna klaar voor! De komende 2 weken wordt er individueel nog lekker door getraind alsvorens zondag 5 september af te reizen naar Frankrijk.

Zaterdag 26 juni jl. was de, online, deelnemersbijeenkomst. Hoewel een deel van de informatie voor team Sur5ALS inmiddels bekend, missen we deze nooit. Het is toch een soort van startpunt.....nu gaat het echt beginnen.....Daarnaast wordt het nieuwe tenue gepresenteerd. Tot groot verdriet van de teamcaptain werd alleen het fietsshirt getoond maar het is (weer) een supertof design geworden.

Geïnspireerd zijn we als team vervolgens nog eens met de agenda's gaan puzzelen om de kortste reis ooit alsnog uit te breiden. Dit is gelukt! We zullen ook dit jaar een volle week in de buurt van de Ventoux aanwezig zijn.

Op 3 juli konden de deelnemerspakketten worden opgehaald. Een flinke rit naar Nieuwegein die teamcaptain Adriaan vol 'goesting' heeft ondernomen. De beloning in de vorm van het in handen hebben van het nieuwe wandelshirt stelde niet teleur. 

Met de ontvangst van de kleding zullen we vanaf nu onze focus verleggen naar de wandeltraining. Inmiddels zijn de eerste langere wandelingen al weer gemaakt. Tot op heden nog in het wandelshirt van de voorgaande editie maar de komende tijd zullen we (ook) vol trots rond dwalen in het nieuwe pakske!

Zaterdag 12 juni was het vertrek in Middelburg van Tour du ProvinciaALS. Volgepakt werd de tocht met goede moed aangevangen. Over het weer mogen we niet klagen al was de wind voornamelijk tegen en was het de laatste dagen wel erg warm. Gelukkig viel de regen 's nachts. Met de morele ondersteuning door Stichting ALS Nederland (ontvangst kantoor, app), Tour du ALS (videobellen, app), familie, vrienden en collega's (op de camping, langs de route) zat het ook wel goed evenals met de aandacht op sociale media. Iedere dag bracht zijn eigen fysieke en mentale uitdagingen.

Soms liet de koffiestop wat lang op zich wachten, was de route wel heel recht (dijk Urk-Lemmer, Zuid-Willemsvaart/kanaal Wessem-Nederweert) en waren steden wat lastig te navigeren, al dan niet door weg werkzaamheden. Pas op de laatste dag viel een klein foutje in de route te ontdekken en deze was eenvoudig te corrigeren. 

Nederland is en blijft een fantastisch en divers fietsland. Watertappunten en de bijbehorende app zijn een uitkomst.

De cijfers:

7 etappes

12 provincies, 12 provinciehoofdsteden en 1 hoofdstad

Totaal 869 km (112 km - 132 km per dag)

Langste dag 8 uur 23 minuten (van start tot finish)

Totaal 2300+ hm (236 hm - 392 hm per dag)

Grootste gebied op 1 dag: 7543 km2

Maximum snelheid 55 km/u (afdaling VAM-berg)

0 lekke banden, 0 pechgevallen, 0 valpartijen

0 blessures, ontelbare fysieke ongemakken (zitvlak en door vliegend gespuis)

Afzien, doorzetten, elkaar motiveren, elkaar accepteren, vriendschap, groeien, vermoeid maar vol energie. Samen sterk.

                Samen trappen we ALS de wereld uit!

De wekker om 5:00 uur en om 6:00 uur op de fiets....nou ja, bijna dan. Het heeft 's nachts aardig geregend dus de overschoenen zijn geen overbodige luxe. Het is een prachtige route over de veluwe met echt heel veel onverhard. Wanneer Adriaan een (nieuwe) bidon verloren blijkt te hebben en Martin voor de 2e keer onderuit gaat (tja, dan moet je je MG pillen maar innemen), is de sfeer 3 seconden suboptimaal maar dan neemt de fantastische omgeving het gewoon weer over. De enige stop van de dag (coffee-to-go) is ongeveer ons meest noordelijke punt: Elspeet. Hier vallen een paar druppels maar het mag geen naam hebben. Het is een heerlijke dag om op de gravelbike te zitten.

De route zuidwaarts blijkt ook een topper. Vlak voor het eindpunt doen we, net als vlak na het begin, een stukje MTB parcours Ede. 

Zoals het protocol voorschrijft doen we thuis een kleine afterparty!

Komende week de laatste voorbereidingen voor Tour du ProvinciALS; nog wat inkopen, wat mailtjs eruit, inpakken.....

maar eerst maar even de fiets een wasbeurt en een beetje vertroetelen.

03-06-'21

Kleine aanpassing in de route.....

Na een motiverend gesprek met Gorrit Jan Blonk (directeur bestuurder van Stichting ALS Nederland) zal onze route lopen via het kantoor van Stichting ALS Nederland in Den Haag, ALS Centrum Nederland in Utrecht (UMC) en ALS Patients Connected (Bilthoven).

Ook hopen we onderweg contact te hebben met Gert Jan Pijl, mede initiatiefnemer van Tour du ALS, voor de morele ondersteuning.

Gisteren hebben we proefgereden met volle bepakking. Is het niet te zwaar? Blijft alles op (of aan) de fiets? Kan ik nog op- en afstappen? Valt er nog te sturen? Het antwoord op al deze vragen bleek 'ja'!

Het was heerlijk weer en dus hebben we volop genoten van de ruim 100 kilometer door het Groene Hart met zelfs nog de nodige onverharde stukken (zie Rebound).

Al met al een geslaagde test en we zien de start van Tour du ProvinciaALS op 12 juni (nog minder dan 2 weken.....) vol vertrouwen tegemoet.

Ter voorbereiding fietsen we op zaterdag 5 juni eerst nog 'even' Rebound.

Vorig jaar zou Pro Adventure fietser Laurens ten Dam (LSRF) deelnemen aan Dirty Kanza. Helaas ging dit evenement niet door en als alternatief initiëerde LtD "Dirty Kanzelled". Een, door iedere deelnemer zelf uitgestippelde, gravelrit volgens de regels van Dirty Kanza maar dan vanuit huis. Vele enthousiastelingen over de hele wereld volgden zijn voorbeeld.

Inmiddels is Dirty Kanza, na enige ophef, hernoemd naar Unbound Gravel. Natuurlijk stond LtD vooraan om deel te nemen. Lange tijd zag het er echter naar uit dat afreizen naar de V.S. niet zou lukken. Na het succes van vorig jaar werd derhalve nu UnboundRebound in het leven geroepen.

Ook wij hebben dit jaar een eigen route gepland en zullen om 6.00 uur 's ochtends op zoek gaan naar zoveel mogelijk onverharde paden!

Het plannetje voor "Tour du ProviciaALS" is inmiddels een plan met een planning. Op 12 juni zullen we in Middelburg starten voor een Trek-tocht door de 12 provincies en via alle 12 provinciehoofdsteden en onze hoofdstad als bonus om 18 juni te eindigen in Maastricht. In totaal ´slechts´ 838 kilometer en 3128 hoogtemeters......toch 2 beklimmingen van de Mont Ventoux.

Gezien onze leeftijd doen we het old-school of nu heel hip "bikepacking". Gewoon volledig zelfvoorzienend met tent en slaapzakken. Zie je dus 2 mannen op volbepakte 'gravelbikes' zwoegen door Den Haag, Haarlem, Amsterdam, Utrecht, Lelystad, Leeuwarden, Groningen, Assen, Zwolle, Arnhem of Den Bosch dan is de kans aanwezig dat wij dit zijn.....

Adriaan is inmiddels speciaal verhuisd om meer hoogte-meters te kunnen maken en staat scherper dan menig prof (na een coronawinter) en Martin volgt voor het eerst in 30 jaar weer een trainingsschema en trapt hogere wattages dan ooit op zijn Australische smarttrainer......kortom we hebben er zin in!

11-04-'21

We gaan niet maar we gaan toch wel en "De Ambitieuze Tocht" wordt "Tour du ProvinciaALS"

Helaas is de huidige situatie rondom het coronavirus en de daarbij behorende (reis)beperkingen zodanig dat wij het niet reëel en verantwoord vinden om in mei/juni af te reizen naar de Provence. Onze accommodatie(s) zijn geannuleerd en ook door De Ambitieuze Tocht gaat een streep.

Op 11 september zullen we er gewoon bij zijn.  In plaats van het langste verblijf nabij Mont Ventoux zal het echter het korste verblijf ooit worden met heenreis op woensdag, deelname op zaterdag en terugreis op zondag. Ook zullen alleen Adriaan en Martin de trip maken.

Als alternatief voor De Ambitieuze Tocht is er een plannetje om dan maar in juni een uitdaging in Nederland te ondernemen. De naam is in ieder geval al bedacht:

Tour du ProvinciaALS

01-02-'21

Tour du ALS verplaatst

Nieuwe datum: 11-09'21

Gezien de ontwikkelingen wat betreft COVID-19 was het te verwachten maar het nieuws kwam toch even hard binnen: Tour du ALS wordt verplaatst.

Als nieuwe datum is gekozen voor zaterdag 11 september waarbij Tour du ALS aansluit bij het Belgische Sporta Mon Ventoux evenement.

Team Sur5ALS beziet nog wat de consequenties zijn voor het oorspronkelijk geplande verblijf, De Ambitieuze Tocht alsmede een eventuele deelname op 11 september.

24-07-'20

Accommodatie geboekt en een zeer ambitieus plan voor een Ambitieuze Tocht

Het is een feit: we zijn er op zondag 6 juni zeker bij!

Inmiddels is er een mooie accommodatie geboekt met ruimte voor extra gasten en zelfs plaats om een tent op te zetten of caravan te parkeren. Ook zullen we langer dan ooit in de buurt van de Ventoux verblijven: van 31 mei t/m 9 juni.

Tijdens het planningsoverleg bleek echter dat het fietsbloed kruipt waar het niet gaan kan. Aangezien we tijdens het evenement de Ventoux op zullen wandelen, is het plan ontstaan om dan maar richting de Ventoux te fietsen. Dit plan heeft inmiddels de naam "De Ambitieuze Tocht" gekregen. De route is met potlood ingetekend en een accommodatie voor een rustdag is reeds geboekt. Adriaan en Martin zullen op 22 mei vertrekken bij het kantoor van Stichting ALS Nederland in Den Haag en naar verwachting woensdag 3 juni op de top van Mont Ventoux eindigen. Ze worden begeleid door Claudia (zus van Martin) die als volgwagen en kwartiermaker zal fungeren.

25-03-'20 / 02-04-'20

Tour du ALS 2020 afgelast

Nieuwe datum: 06-06-'21

Vandaag heeft de organisatie van Tour du ALS met pijn in het hart beslotenom de Tour du ALS 2020, die op 11 juni voor de 9e keer zou plaatsvinden, niet door te laten gaan in verband met de ontwikkelingen rondom het coronavirus.

Update 2 april: de organisatie van Tour du ALS heeft bekend gemaakt dat de 9e editie van Tour du ALS zal plaatsvinden op zondag 6 juni 2021.

Team Sur5ALS is voornemens om alsnog aan de 9e editie deel te nemen maar daar gaan we nog wel een nachtje over slapen......